W czwartek 9 czerwca w Regionalnym Ośrodku Kultury przy ul. Ogińskiego w Częstochowie odbyła się uroczysta gala podsumowująca drugą edycję projektu „Podróże po Polsce”, adresowanego do uczniów szkół specjalnych. W wydarzeniu wzięli udział przedstawiciele placówek z całej Polski.
Organizatorami projektu, którego celem jest aktywizacja podopiecznych szkół specjalnych jest Zespół Szkół Specjalnych nr 28 w Częstochowie oraz Fundacja Misja Specjalna. Przebieg drugiej edycji projektu podsumowała Katarzyna Pulcer, pedagog z „dwudziestki-ósemki”:
Projekt zainicjowany w ubiegłym roku wspaniale rozwinął nam się w tym. Wysłaliśmy zaproszenia do szkół w całej Polsce, odpowiedziało 45 nauczycieli i ponad 150 uczniów, zatem skala projektu była zaskakująca. Uczniowie realizowali swoje zadania konkursowe od listopada do maja w pięciu grupach zadaniowych. Nagrodziliśmy siedem drużyn, z czego dwa pierwsze, dwa drugie i dwa trzecie miejsca oraz wyróżnienia.
Pierwsze miejsce w plebiscycie zajęły ośrodki szkolno-wychowawcze z Mrągowa oraz Łaska, drugie placówki specjalne z Tarnowskich Gór i Krakowa a trzecie zespół szkół specjalnych z Kamiennej Góry, natomiast Zespół Szkół nr 28 z Częstochowy uzyskał wyróżnienie. Z jakimi zadaniami musieli się mierzyć uczestnicy?
W tym roku próbowaliśmy uatrakcyjnić projekt. Mieliśmy konkurencję „Inspirujący idol”, czyli grupy poszukiwały znanych osób, które mają w regionie i wykonywały najczęściej ich piosenkę. „Deser inspirowany regionem”, czyli takie słodkie danie, które jest charakterystyczne dla danego regionu. Ponadto „Fotka inspirowana tradycję”, „Różne, ciekawe miejsca” i myślę, że najciekawszy punkt programu, czyli „Moda inspirowana ludowością danego regionu”.
O profesjonalnym podejściu uczestników do udziału w projekcie świadczy opinia dyrektor Regionalnego Ośrodka Kultury odnośnie zgodności etnograficznej. Małgorzata Majer zauważyła, że stroje ludowe zaprezentowane przez podopiecznych ośrodków specjalnych były wiernym odwzorowaniem kanonów etnograficznych danego regionu. Jest to o tyle istotne, że nawet zespoły folklorystyczne traktują te kanony bardzo umownie, tworząc wzornictwo, które nie ma ugruntowania w etnografii.
