Niedziela Wielkanocna otwiera okres pięćdziesięciu dni, pierwotnie nazywany Pięćdziesiątnicą, a dziś Okresem Wielkanocnym. Radość ze Zmartwychwstania Pańskiego jest tak wielka, że trudno zamknąć ją w jednym dniu. Stąd Kościół Katolicki obchodzi Oktawę Wielkiej Nocy – czas, kiedy to nieustannie powtarza się prawdę, że Jezus Zmartwychwstał.
Zwyczaj przedłużania najważniejszych świąt chrześcijańskich na oktawę, czyli na osiem dni jest bardzo dawny. Kościół chce w ten sposób podkreślić rangę i ważność uroczystości. Wszystkie dni Oktawy Wielkiej Nocy posiadają taki sam walor jak Niedziela Zmartwychwstania. Okres ośmiu dni traktowany jest jak jeden dzień, jako jedno święto. Dlatego np. w oktawie Wielkanocy nie obowiązuje post w piątek. Teksty liturgiczne i biblijne wszystkich dni Oktawy Wielkiej Nocy nawiązują bezpośrednio do wydarzenia Zmartwychwstania Jezusa i jego konsekwencji dla nas.
– Oktawa Wielkiej Nocy jest przedłużeniem naszej radości ze Zmartwychwstania – mówi ks. Adam Polak z Wydziału Duszpasterskiego Kurii Metropolitalnej Archidiecezji Częstochowskiej. – Przez cały ten czas śpiewa się hymn “Chwała na wysokości Bogu”, a w liturgii dominują słowa, które wspominają dzień Zmartwychwstania. Ostatnim dniem Oktawy Wielkiej Nocy jest Niedziela Miłosierdzia Bożego, dawniej nazywana Niedzielą Białą lub Przewodnią. Można powiedzieć, że dzięki św. Faustynie i św. Janowi Pawłowi II jest to Niedziela Miłosierdzia Bożego. To święto, kiedy wspominamy, że owocem zmartwychwstania Chrystusa jest to, że mamy przebaczone grzechy.
Wybór pierwszej niedzieli po Wielkanocy nie jest przypadkowy. Ten okres roku liturgicznego bardzo wyraźnie, jeśli nie najwyraźniej, ukazuje tajemnicę miłosierdzia Bożego, która została objawiona właśnie w męce, śmierci i Zmartwychwstaniu Chrystusa.
ZD