Dziś w Wielki Czwartek, 2 kwietnia w kościołach całej archidiecezji sprawowana była Msza św. Wieczerzy Pańskiej. Tą Eucharystią rozpoczynamy Święte Triduum Paschalne. Te dni to jedno wielkie święto uobecniające największe tajemnice zbawienia. Dziś wspominamy pamiątkę dnia, w którym “nasz Pan Jezus Chrystus, powierzył swoim uczniom odprawianie sakramentalnej ofiary Ciała i Krwi swojej” i ustanowił sakrament kapłaństwa Nowego Przymierza. Umywając zaś nogi swoim uczniom dał nam przykład prawdziwej miłości wypływającej z Eucharystii. Wymownym symbolem dzisiejszej celebracji jest puste tabernakulum. Jest ono dla nas znakiem, że to właśnie sprawowana we wspólnocie Msza Święta to “źródło i szczyt” naszego życia chrześcijańskiego, z którego wypływają wszystkie inne dobra duchowe przekazywane nam za pośrednictwem Kościoła.
Uroczystą Eucharystię w parafii św. Wojciecha sprawował Arcybiskup Metropolita Wacław Depo, który podczas homilii podkreślał: Zarówno źródła biblijne jak i liturgia kościoła tych dni, począwszy od Niedzieli Palmowej, a mająca swój szczyt w Niedzielę Zmartwychwstania, są pewnymi zwierciadłami wiary, w których każdy z nas, nie tylko czuje się zaproszony żeby się przyglądać, ale żeby dać swoją odpowiedź. Odpowiedź na zasadnicze pytania: kim jestem, skąd przychodzę, jaki jest sens mojego życia, jaki jest sens mojego cierpienia i mojego przemijania i czy jest perspektywa życia wiecznego. Na każde z tych pytań próbując znaleźć odpowiedź stajemy wobec tajemnicy. Tajemnica nie jest problemem, który się rozstrzyga, wyjaśnia i rozwiązuje . Tajemnica jest wskazaniem na porządek kogoś kto nas przerasta i dlatego rozum ludzki musi być wspomożony wiarą.
Z kolei bp Antoni Długosz sprawował Mszę św. w Bazylice Archikatedralnej. W swoim słowie pasterskim zwracał uwagę: Nie ma religii, która by tak wynosiła człowieka jak nasza. kiedy przyjmuję Pana Jezusa w komunii świętej przeżywam niebo. Dziękujmy dziś za dar Eucharystii i kapłaństwa. Co by się stało gdybyśmy nie mieli kapłanów? Nie mielibyśmy daru żywego i prawdziwego Chrystusa.
W Wielki Czwartek wieczorem odbywa się sprawowanie Mszy Świętej Wieczerzy Pańskiej w trakcie, której ma miejsce mandatum, nazywane czasami pedilavium, jest to uroczysty obrzęd umywania nóg, według przykładu, który pozostawił swoim Apostołom Zbawiciel. W trakcie Ostatniej Wieczerzy, którą Jezus spożył ze swoimi Uczniami: „wstał od stołu, zdjął wierzchnie okrycie, wziął ręcznik i przepasał się nim. Potem nalał wody do miednicy i zaczął myć nogi uczniom i wycierać ręcznikiem, którym był przepasany” (J 13, 4-5). Jezus czyniąc w ten sposób jak sam powiedział: „Dałem wam przykład, abyście tak czynili, jak Ja wam uczyniłem” (J 13, 15). Nazwa obrzędu umycia nóg pochodzi od antyfony, którą się wykonuje w jego trakcie, zawierającą słowa Chrystusowego polecenia: „mandatum novum do vobis, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos” (daję wam przykazanie nowe, abyście tak się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem). Obrzęd polega na obmyciu nóg 12 mężczyznom, ma on miejsce po Ewangelii. Biskup po zdjęciu ornatu, został przepasany białym prześcieradłem, podszedł kolejno do mężczyzn, polewał ich stopy wodą, wycierał i całował. Cały obrzęd czyni w postawie klęczącej przed osobami, którym myje nogi na wzór Chrystusa.
Po Liturgii przeniesiono Najświętszy Sakrament do ołtarza wystawienia.
