Przyjmijmy ofiarę Baranka – bp Andrzej Przybylski w Dzień Życia Konsekrowanego

W święto Ofiarowania Pańskiego (2 lutego) przypada również Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, ustanowiony przez Ojca Świętego Jana Pawła II w 1997 roku. Tego dnia w sposób szczególny modlimy się za osoby poświęcone Bogu – siostry zakonne, zakonników, członków instytutów, dziewice konsekrowane i wdowy poświęcone Bogu oraz pustelników i pustelnice. Odpowiednim miejscem do takiej modlitwy była fraternia Małych Braci Baranka „Światłość Najświętszego Oblicza” w Choroniu niedaleko Olsztyna. W sprawowanej pod przewodnictwem bp. Andrzeja Przybylskiego Eucharystii, oprócz współkoncelebrującego ks. prof. Mariana Dudy, uczestniczyły Małe Siostry Baranka z pobliskiego klasztoru Orientale Lumen (Światłość Wschodu). Bp Andrzej Przybylski wyjaśnił, czym jest pełnia życia konsekrowanego:
– To słowo “w pełni” trzeba dobrze zrozumieć, bo myślę, że i ci, którzy żyją w małżeństwie i w świecie mogą żyć w pełni Chrystusem. Natomiast ta pełnia życia konsekrowanego, to jest pełnia właśnie ślubów, pełnia tego, że właściwie dla tych ludzi Pan Bóg sam wystarcza, jest jedyną drogą i dlatego oni są takim znakiem konsekracji, czyli też naszego dążenia do życia wiecznego, tam gdzie już nie będzie rodzin, małżeństw, bo będziemy jedną wielką rodziną.
Ks. prof. Marian Duda podkreślił, jak ważna dla Kościoła jest obecność osób konsekrowanych i ich modlitwa:
– Przede wszystkim ważna jest obecność osób konsekrowanych w Kościele. Najpierw dają one świadectwo prze swój styl bycia i życia według Ewangelii. Jezus daje w Ewangelii Słowo Życia i tym Słowem osoby konsekrowane starają się radykalnie żyć. I z tego życia, tak radykalnego, wypływa potem ich ofiara życia za świat, za Kościół, ofiara, która złączona jest modlitwą.
Podstawowym charyzmatem zakonów kontemplacyjnych jest modlitwa. Mówi o tym jeden z trzech Małych Braci Baranka, pochodzący z Francji brat Filip:
– Modlitwa to nasza pierwsza praca i można powiedzieć jedyna praca. Niektórzy święci mówią, że bez modlitwy świat się zepsuje. Więc teraz trzeba bardzo się modlić.
Wspólnota Baranka została założona we Francji przez małą siostrę Marie. Wspólnota gromadzi dziś ponad sto sześćdziesiąt małych sióstr i około trzydziestu małych braci. Mają oni ten sam charyzmat wyrażony w « Postanowieniu Życia » i tą samą liturgię, często sprawowaną wspólnie. Małe Siostry Baranka są w archidiecezji częstochowskiej od 2001 r., natomiast Mali Bracia Baranka od 2013 r.

tekst i foto: ZD