15 sierpnia Kościół obchodzi święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Jest to święto szczególnie uroczyście obchodzone w Polsce.
Chociaż dogmat o wniebowzięciu został ogłoszony przez Piusa XII dopiero w 1950 roku, mocą konstytucji apostolskiej „Najszczodrobliwszy Bóg”, to jak wyjaśnia bp Andrzej Przybylski, wiara we wzięcie Maryi do nieba jest obecna w Kościele od zawsze:
Od samego początku w historii Kościoła, w Tradycji, w liturgii, w bardzo wielu tekstach Ojców Kościoła i świętych, pojawiał się motyw szczególnego przywileju Maryi, związanego z Jej śmiercią. Wierzono bardzo mocno i czasem to wyrażano w różnych obchodach liturgicznych, że Maryja […] została cała wzięta do nieba, z ciałem i duszą. Maryja już w czasie swojego ziemskiego życia chodziła po ziemi, mając w sobie pełnię Boga, bo była „pełna łaski”, a więc miała już w sobie niebo. Kiedy umarła nie musiała, tak jak my, czekać na powtórne przyjście Pana Jezusa, żeby nasze ciała i całe stworzenie zostały odnowione. Ona jako pierwsza z ludzi obdarzona została przywilejem wniebowzięcia.
Bp Andrzej Przybylski przypomina także znaczącą różnicę między wniebowzięciem a wniebowstąpieniem. Różnicę, która dla nas jest swoistym, życiowym drogowskazem:
Ta prawda wcale nie robi z Matki Bożej jakiejś bogini. Zauważmy taką podstawową różnicę, że o pójściu do nieba w odniesieniu do Jezusa mówimy, że to było wniebowstąpienie, że to On wstąpił do nieba. Natomiast Maryja została wzięta, a więc sama tam nie poszła – nie mocą swoją, mocą nawet największych swoich zasług, ale mocą Chrystusa. Mocą Boga, bo Bóg tak zdecydował. Ten przywilej daje nam wielką nadzieję i określa kierunek naszego życia. Wszyscy zmierzamy w stronę nieba, wszyscy oczekujemy, że się kiedyś w tym niebie spotkamy z Maryją, świętymi i naszymi bliskimi. A jednocześnie Maryja, Jej życie i wiara są dla nas takim drogowskazem: jak żyć, jak wierzyć, nawet jak się modlić, żeby pójść w Jej ślady i żeby też kiedyś Pan Bóg nas wziął do nieba.
W polskiej tradycji ludowej, Wniebowzięcie nazywane jest również świętem Matki Bożej Zielnej. Wzięło się to z legendy mówiącej, że Apostołowie zamiast ciała Maryi znaleźli kwiaty. Zgodnie z ludową tradycją, 15 sierpnia poświęca się kwiaty, zioła i kłosy zbóż. Lud wierzy, że zioła poświęcone w tym dniu, za pośrednictwem Maryi otrzymują moc leczniczą oraz chronią od chorób i zarazy. Rolnicy tego dnia dziękują także Bogu za swoje plony.