Sąd Rejonowy w Zawierciu wydał wyrok uznający Artura K. za winnego przestępstwa uprowadzenia dzieci.
W marcu 2015 roku Prokuratura Rejonowa w Zawierciu skierowała do Sądu Rejonowego w Zawierciu akt oskarżenia przeciwko 40-letniemu Arturowi K. W akcie oskarżenia prokurator zarzucił mu popełnienie przestępstwa polegającego na zatrzymaniu w nieustalonym miejscu 2-letniego syna i 3-letniej córki.
W toku postępowania przygotowawczego ustalono, że pomiędzy oskarżonym i jego żoną, przed Sądem Okręgowym w Częstochowie toczyło się postępowanie o separację. W ramach tego postępowania Sąd powierzył żonie Artura K. pieczę nad małoletnimi dziećmi oraz zarządził, że mają one zamieszkiwać u matki.
W lipcu 2014 roku oskarżony zabrał dzieci do swoich rodziców do Częstochowy oraz poinformował żonę, że potem wyjeżdża z nimi na wakacje na 1 lub 2 tygodnie. Po upływie tego terminu żona oskarżonego bezskutecznie próbowała się z nim skontaktować. W związku z tym wystąpiła do Sądu Okręgowego w Częstochowie o zobowiązanie Artura K. do oddania dzieci. Z uwagi na fakt, że oskarżony nie wykonał dobrowolnie postanowienia ww. Sądu, Sąd Rejonowy w Zawierciu zlecił kuratorowi przymusowe odebranie dzieci.
Podejmowane przez kuratorów w asyście Policji czynności nie doprowadziły jednak do odebrania dzieci. W wyniku tych działań ustalono, że dzieci nie przebywały w mieszkaniu rodziców Artura K. w Częstochowie, jak i jego miejscu zamieszkania w Zawierciu. W kwietniu 2015 roku oskarżony przekazał żonie córkę.
Wyrokiem z dnia 26 listopada 2015 roku Sąd Rejonowy w Zawierciu uniewinnił Artura K. od zarzucanego mu przestępstwa. W uzasadnieniu wyroku Sąd uznał, że nie można przypisać oskarżonemu odpowiedzialności karnej za zarzucane mu przestępstwo, gdyż nie został on pozbawiony władzy rodzicielskiej oraz nie orzeczono o jej ograniczeniu.
Prokurator złożył apelację o ww. wyroku, motywując, że wydanie przez Sąd Okręgowy w Częstochowie postanowienia o powierzeniu pieczy nad dziećmi matce wraz z ustaleniem miejsca ich pobytu, w sposób istotny ograniczało władzę rodzicielską Artura K. w zakresie decydowania o miejscu zamieszkania dzieci.
Wyrokiem z dnia 30 marca 2016 roku Sąd Okręgowy w Częstochowie uwzględnił apelację prokuratora i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Zawierciu.
W dniu 14 września 2016 roku Sąd Rejonowy w Zawierciu wydał wyrok, w którym uznał Artura K. za winnego zarzucanego mu przestępstwa uprowadzenia dzieci oraz wymierzył mu karę 200 stawek grzywny po 30 zł (6.000 zł).
Prokurator wnosił w tej sprawie o wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby 3 lat, 50 stawek grzywny po 20 zł oraz zobowiązania go do przekazania dziecka w terminie 7 dni od uprawomocnienia się wyroku.
Z uwagi na rażącą łagodność kary oraz nie orzeczenie obowiązku wydania dziecka, Prokuratura Rejonowa w Zawierciu złożyła wniosek o pisemne uzasadnienie wyroku (tzw. zapowiedź apelacji).
Art. 211 kodeksu karnego. [Uprowadzenie małoletniego lub osoby nieporadnej]Kto, wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru, uprowadza lub zatrzymuje małoletniego poniżej lat 15 albo osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
rzecznik prasowy
prokurator Tomasz Ozimek
źródło: www.czestochowa.po.gov.pl