29 listopada w Kościele rozpoczął się Adwent, czyli czas oczekiwania na przyjście Chrystusa. Adwent rozpoczyna zarówno nowy rok liturgiczny jak i duszpasterski. Trwać będzie przez 4 tygodnie aż do świąt Bożego Narodzenia.
O tym szczególnym okresie przypominać nam będzie adwentowy wieniec w każdym kościele. Płonące na nim świece symbolizują światło podarowane światu przez narodziny Jezusa. Okrągły kształt wieńca adwentowego interpretowany jest jako symbol okręgu Ziemi, wieczności i Boga.
Kolejny znak adwentowego oczekiwania to świeca, roratka. Zazwyczaj białego lub jasnożółta, przewiązana białą, bądź niebieską wstążką. W kościołach umieszczana się ją w środku wieńca adwentowego lub na ołtarzu. Zapalana jest w czasie Mszy świętych roratnich. Jest symbolem Maryi niosącej światu Chrystusa, czyli Światłość Prawdziwą.
Roraty to Msze wotywne o Najświętszej Maryi Pannie. Podkreślają szczególną obecności Maryi w okresie adwentu, gdyż to ona oczekiwała Mesjasza w sposób szczególny. Nazwa „roraty” wywodzi się od pieśni na wejście, „Rorate caeli desuper” – „Spuśćcie rosę niebiosa”.
Pierwsze ślady obchodzenia Adwentu spotykamy w IV w. między innymi w liturgii galijskiej i hiszpańskiej. Z pewnością Adwent nie istniał, dopóki nie ustalono stałej daty świąt Narodzenia Pańskiego. Została ona wyznaczona dopiero w II połowie IV wieku.