Pielgrzymka Warszawska może trafić na listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego

Warszawska Pielgrzymka Piesza na Jasną Górę od ponad trzech wieków wpisując się w historię chrześcijaństwa na ziemiach polskich, stała się duchowym dziedzictwem wielu pokoleń Polaków.

Warszawscy paulini, spłacając niejako dług tym, którzy przed nami pokonywali pątniczy szlak ku Jasnogórskiemu Sanktuarium Królowej Polski, a jednocześnie myśląc o przyszłości tego fenomenu religijno-społeczno-kulturowego, zachęcają do złożenia wniosku do Narodowego Instytutu Dziedzictwa, celem wpisania Warszawskiej Pielgrzymki Pieszej na Jasną Górę na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego prowadzoną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Podczas trwania 312. WPP zostaną wyłonieni reprezentanci poszczególnych grup, którzy podpiszą wniosek główny:

– Aby wyrazić swoje poparcie już teraz, należy wypełnić, podpisać, a następnie przesłać formularz wniosku, można to zrobić za pośrednictwem adresu e-mail: warszawa@paulini.pl lub pocztą tradycyjną na adres: Klasztor Paulinów; ul. Długa 3; 00-263 Warszawa. Wniosek będzie można także składać podczas zapisów w dolnym kościele przy ul. Długiej 3 w Warszawie w dniach 3-6.08 oraz na trasie pielgrzymki w mobilnym punkcie informacyjnym.

Warto wyjaśnić, czym w ogóle jest niematerialne dziedzictwo kulturowe:

– Niematerialne dziedzictwo kulturowe to wszelkie przekazane nam przez poprzednie pokolenia tradycje, zwyczaje i obyczaje, wiedza, wartości, umiejętności i związane z nimi przedmioty czy miejsca. Niematerialne dziedzictwo kulturowe jest jednocześnie tradycyjne i żywe – rozwija się i zmienia wraz ze zmieniającym się otoczeniem i warunkami. Na przestrzeni czasu pewne jego przejawy mogą zanikać, dając początek nowym formom. Dziedzictwo niematerialne stanowi ogniwo łączące naszą teraźniejszość z przeszłością naszych przodków i przyszłością naszych dzieci. Przetrwanie dziedzictwa niematerialnego w jego wielkim bogactwie jest warunkiem utrzymania różnorodności i odrębności kulturowej – jest to szczególnie istotne w obliczu postępującej globalizacji. Jako depozytariusze tego dziedzictwa jesteśmy za nie odpowiedzialni – to od nas zależy, czy przetrwa i czy zostanie przekazane kolejnym pokoleniom.

Wartość i znaczenie przekazanego nam przez poprzednie pokolenia dziedzictwa polega zwłaszcza na tym, że przydaje praktykującym je grupom i osobom cechy wyróżniające, tworzące wyjątkową tożsamość indywidualną, grupową, narodową, religijną, etniczną. Pomaga budować poczucie przynależności do danej społeczności i określa nasze miejsce w świecie. Przykładem mogą być polskie tradycje wigilijne, noszenie strojów regionalnych czy sporządzanie typowych dla konkretnego regionu potraw. Pielęgnowane dziedzictwo niematerialne stanowi także dumę miejscowości, regionu i kraju, jest świadectwem ich atrakcyjności, źródłem radości i twórczej ekspresji, a dla rzemieślników i twórców często źródłem dochodu.

Ratyfikowana przez Polskę w 2011 roku Konwencja UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego nakłada na państwa członkowskie obowiązek inwentaryzacji przejawów dziedzictwa niematerialnego znajdujących się na ich terytoriach.

Prowadzona w Polsce od 2013 roku Krajowa lista niematerialnego dziedzictwa kulturowego stanowi realizację tego wymogu – jednocześnie jest niezmiernie wartościowym programem dokumentującym i popularyzującym istniejące niematerialne dziedzictwo naszego kraju. Prowadzi ją Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego we współpracy z Narodowym Instytutem Dziedzictwa.

Lista ma charakter informacyjny, zawiera opis zjawisk, rys historyczny, informacje o miejscu występowania i znaczeniu dla społeczności oraz materiały fotograficzne. Wpis na Listę przyczynia się do zachowania tradycji i zjawisk oraz pomaga w ich promocji, a także szerzy wiedzę i umiejętności związane z dziedzictwem kulturowym.

Zgodnie z zapisami Konwencji UNESCO z 2003 roku krajowy inwentarz przejawów dziedzictwa niematerialnego stanowi także podstawę do formułowania wniosków o wpis elementów dziedzictwa z terenu Polski na międzynarodowe listy prowadzone przez UNESCO w ramach Konwencji.

Zgłoszenie elementu niematerialnego dziedzictwa kulturowego na Krajową listę musi odbywać się przy jak najszerszym zaangażowaniu, związanych z danym zjawiskiem społeczności (tzw. depozytariuszy niematerialnego dziedzictwa kulturowego) i za ich świadomą i dobrowolną zgodą.

Aby zgłosić zjawiska z zakresu niematerialnego dziedzictwa kulturowego do wpisu na Krajową listę, należy wypełnić formularz dostępny na stronie Narodowego Instytutu Dziedzictwa. Poprawne formalnie wnioski podlegają ocenie Rady ds. Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego. Kierując się opinią Rady, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego dokonuje wpisów na Krajową listę. Rejestr publikowany jest na stronie Narodowego Instytutu Dziedzictwa pod adresem niematerialnie.nid.pl.

LN

info.: warszawa.paulini.pl

Skip to content