Bycie misjonarzem to często poświęcenie własnej wygody na rzecz pomocy innym. To także ryzyko utraty zdrowia i życia podczas Bożej służby. Corocznie 24 marca obchodzony jest Dzień Modlitwy i Postu za Misjonarzy Męczenników, który powstał z inicjatywy młodzieżowego ruchu Papieskich Dzieł Misyjnych we Włoszech.
Dzień ten nie jest przypadkowy – 24 marca 1980 roku zamordowano abp. Oskara Romero, misjonarza i obrońcę praw człowieka. Warto zdać sobie sprawę, że bycie misjonarzem to wybór na całe życie, z którego ciężko tak po prostu się wycofać.
– Jakby zapytać jakiegokolwiek misjonarza, co dobrego udało mu się zrobić, spodziewam się, że odpowiedź zawsze będzie podobna – nic takiego nie zrobiłem, po prostu jestem i pracuję. Szczerze mówiąc, praca misyjna polega właśnie na byciu i trwaniu z ludźmi, do których się jedzie. Staramy się towarzyszyć każdemu bez względu na przynależność np. do religii. Jesteśmy też z ludźmi, którzy nie poznali Boga. Swoją posługą chcemy pokazywać, czym jest chrześcijaństwo – mówił ks. Dariusz Chałupczyński, misjonarz i zastępca dyrektora częstochowskiej Caritas.
Polscy misjonarze posługują w różnych miejscach świata. W Papui i Nowej Gwinei przez 12 lat Słowo Boże głosił ks. Marek Woldan, który bardzo dobrze wspomina ten czas.
– Szczególnie w górach mieszkańcy Papui i Nowej Gwinei są bardzo otwarci, choć nie zaleca się podróży turystycznych w tamte rejony. Czasem spierają się o pewne kwestie i dochodzi między nimi do konfliktów. Do poznawania Słowa Bożego byli długo przygotowywani. Teraz dosłownie chłoną Ewangelię.
W 2020 roku w blisko stu krajach misyjnych posługiwało 1883 misjonarzy z Polski. Niestety, z roku na rok jest ich coraz mniej. Powodem są takie czynniki jak: śmierć, choroby, podeszły wiek oraz trudności związane z wyjazdem spowodowane pandemią. Najwięcej polskich misjonarzy pracuje w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach. Krajami, w których jest najwięcej polskich misjonarzy, są: Brazylia, Boliwia, Argentyna, Peru oraz Paragwaj.
BNO