Tydzień temu przeżywaliśmy uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, czyli Boże Ciało. Dziś kończy się tradycyjna oktawa tej uroczystości. Choć w 1955 roku papież Pius XII zdecydował, że w kalendarzu liturgicznym zostaną tylko dwie oktawy – Bożego Narodzenia oraz Wielkanocy – w wielu parafiach i miasteczkach tradycja ich obchodów pozostała do dziś.
Czym jest Oktawa Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa? Wyjaśnia ks. Mariusz Bakalarz, rzecznik Archidiecezji Częstochowskiej:
– Porządkuje ona obchody – kończy się w czwartek, tuż przed uroczystością Najświętszego Serca Jezusowego. W wielu parafiach, w trakcie Oktawy Bożego Ciała w sposób szczególny czci się Najświętszy Sakrament, chociażby poprzez Nieszpory, nabożeństwa czy procesje. W ostatnim dniu Oktawy często odbywają się większe procesje – niekiedy nawet do czterech Ołtarzy. Każda Oktawa to swoiste przedłużenie radości, zgłębianie sensu uroczystości. Tajemnica Najświętszego Sakramentu jest niezwykle głęboka. Osiem dni to i tak zbyt mało, aby zrozumieć niezwykły dar, jakim jest Eucharystia.
Jednym z elementów zakończenia oktawy Bożego Ciała jest poświęcenie wianków. –To polska tradycja, która przypomina nam o wielkiej tajemnicy Eucharystii… – mówi ks. Mariusz Bakalarz:
– Święcone wraz z końcem dawnej Oktawy wianki kwietne to tradycja, której pochodzenie trudno jednoznacznie określić. Święci się wianki zaplatane z ziół i kwiatów. Nie są to amulety, powinniśmy traktować je jako przypomnienie radości Bożego Ciała. Ma zadanie takie, jak każda pamiątka. Tak jak pamiątki z podróży, które prowadzą nas w konkretne miejsca, tak samo zasuszone wianki, mają przypominać nam o wielkiej tajemnicy Eucharystii oraz o tym, komu w ostatnich dniach oddawaliśmy cześć.
Na zakończenie oktawy Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, oprócz święcenia wianków z ziół i kwiatów, szczególnym ceremoniałem w świątyniach jest błogosławieństwo małych dzieci. Kościoły wypełniają się najmłodszymi, także niemowlętami, by i na nich spłynęło błogosławieństwo Boże.