Urodził się około 480 roku w Nursji w religijnej, zamożnej rodzinie w trudnym dla Europy i świata czasie. W tradycji zachodniej uważany jest za patrona wielu zakonów, architektów, górników, rolników, inżynierów, nauczycieli, speleologów, uczniów, wydawców; jest też orędownikiem osób otrutych… 11 lipca w Kościele katolickim wspomina się św. Benedykta z Nursji.
Ks. Mariusz Bakalarz, rzecznik archidiecezji częstochowskiej podkreśla, że była to postać nietuzinkowa, cechująca się ogromną odwagą:
– Był opatem żyjącym na przełomie V i VI w. w bardzo trudnym dla świata i Kościoła momencie. Kiedy wydawało się, że cywilizacja sypie się w posadach, Cesarstwo Zachodniorzymskie upadało, a cały dotychczasowy porządek świata dosłownie legł w gruzach św. Benedykt z Nursji – wówczas student na rzymskim uniwersytecie porzuca wizję przyszłej kariery i staje się pustelnikiem. Korzystając z dorobku mistrzów duchowych tworzy dla gromadzących się wokół niego uczniów i naśladowców pierwszą regułę będącą przez wieki fundamentem życia mnichów odwołujących się do św. Benedykta z Nursji jako swojego duchowego ojca.
Św. Benedykt jest odpowiedzialny za założenie zakonu, podobnie jak jego siostra. Jako opat stworzył regułę, która jako idea życia monastycznego utrwaliła się nie tylko w założonej przez niego rodzinie zakonnej, ale wywarła silny wpływ na inne instytucje zakonne:
– Uważamy go za założyciela zakonu benedyktyńskiego. Jego rodzona siostra bliźniaczka to św. Scholastyka, założycielka żeńskiej gałęzi – sióstr benedyktynek. Sam święty poprzez swoją regułę stworzył podwaliny dla pewnej organizacji społeczeństwa i swoistej duchowości Europy. Reguła św. Benedykta nie tylko reguluje sposób życia mnichów, ale na swój sposób stała się wzorcem organizacji społeczeństwa poprzez pewne mechanizmy i rozwiązania. Jednak szczególnym motywem tej reguły jest umiar we wszystkim, pewne zapatrzenie się w niebo z jednocześnie mocnym stąpaniem po ziemi.
Założyciel zakonu benedyktynów poniekąd jest odpowiedzialny za podwaliny ówczesnego społeczeństwa europejskiego:
– Św. Benedykt został ogłoszony patronem Europy. Był swoistym zwolennikiem Europy, tworząc jej tożsamość. Mnisi nie tylko oddawali chwałę Bogu, ale też budowali piękne klasztory, obecnie uznawane za skarby architektury. Prowadzono w nich szkoły, z których niejednokrotnie powstawały uniwersytety. Benedyktyni byli badaczami, naukowcami, którzy mądrość uwieczniali w przepisywanych przez siebie księgach. Budowali fundamenty Europy takiej, jaką znamy dzisiaj.
– Tradycyjnie dzień wspomnienia opata św. Benedykta jest także dniem składania przyrzeczeń przez oblatów benedyktyńskich. – przypomniał ks. Bakalarz – Składają śluby stałości oraz nawrócenia się wraz ze zmianą obyczajów i ciągłej przemienienia siebie według wzorca Jezusa Chrystusa i na swój sposób także św. Benedykta. Reguła św. Benedykta wspomina oblatów jako tych, którzy byli oddawani do klasztoru na wychowanie i służbę. W wyniku tego z czasem ukształtowała się instytucja oblatów (z łac. oblatus – ofiarowany), rozszerzająca tę grupę o ludzi wiążących się na swoisty wzór zakonów trzecich. Oblaci są ludźmi żyjącymi w świecie: osoby świeckie, całe małżeństwa i rodziny, osoby samotne oraz duchowni żyjące na co dzień i tym, czym żyją mnisi dostosowując to do specyfiki swojego życia oraz swojego stanu.
Św. Benedykt określany jest mianem wielkiego organizatora życia zakonnego, a zakony oparte na regule przez niego ułożonej wyniosły na ołtarze około 5500 świętych i błogosławionych, zaprowadziły na tron papieski 24 papieży i doprowadziły do otrzymania sakry 5000 biskupów.
LN