W VII Niedzielę Wielkanocną Kościół obchodzi Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Czterdzieści dni po Zmartwychwstaniu Chrystus wstąpił do nieba z ciałem oraz duszą, wynosząc naturę ludzką ponad wszystkie stworzenia.
Jak tłumaczy bp Andrzej Przybylski, liczba czterdzieści w historii Zbawienia, w historii Biblii, ciągle się powtarza:
– Kończy się takie 40 tajemniczych dni w historii Zbawienia między Zmartwychwstaniem, a właśnie wstąpieniem do nieba Pana Jezusa. To są takie 40 symboliczne dni. Wiemy, że w historii Zbawienia w historii Biblii ciągle się powtarza czterdziestka. Jest to 40 dni wędrówki narodu wybranego, to jest 40 dni choćby Jezusa na pustyni, a teraz mamy takie 40 dni spotkań Zmartwychwstałego z uczniami.
– Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego jest ukoronowaniem i ostatecznym zwycięstwem Jezusa nad cierpieniem, nad Krzyżem. On wstępuje do nieba – mówi bp Przybylski:
– Dla nas to jest bardzo ważne, bo On to zrobił wszystko nie dla siebie, bo zstąpił z nieba, do którego teraz idzie, wraca jakby do siebie. Wniebowstąpienie to jest ta łaska, która jest nam dana, że Jezus chce pociągnąć za sobą nas teraz do nieba. Benedykt XVI czasem porównywał to z taką sytuacją, jaką mamy w domu kogoś, kto w rodzinie coś osiągnął i jednocześnie mamy w tym udział i możemy za nim iść korzystać z tej łaski. Wniebowstąpienie jest po to, abyśmy my poszli w tę stronę, spojrzeli w górę chodząc po ziemi, szli tak, żeby dojść do nieba.
Kościół pierwotny łączył Uroczystość Wniebowstąpienia z tajemnicą Zesłania Ducha Świętego na Apostołów. Dopiero od IV w. przyjęła się w całym Kościele osobna uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Zgodnie z dekretem watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego obchodzona jest w VII Niedzielę Wielkanocną od 2004 roku. Zmiana podyktowana była chęcią umożliwienia udziału w uroczystościach większej liczbie wiernych.